Rüya Bu Ya

ikimiz otobüsle uzak bir şehre gidiyormuşuz

Kars’a mı desek
Ardahan’a mı desek
yollarda kar bulut mavisi/dağlar duman

derin bir uykusuzluğa sarkmış uykusuzluğa sarkmış yolcular

bir uçuruma sarkar gibi

tedirgin

ürkek

gizli böcek çıtırtıları şoförün radyosundan

camlar buğulandı

sabah oluyor

omuzumda uyuyorsunuz
anlaşılmayacak şey mi ağır yorgunluğunuz

hanidir başkasının hayallerinde yaşıyorsunuz

kolay değil bir hayalden öbürüne yetişmek

belki bir gece yarısı acil serviste hekim

kaza olmuş/durmadan yaralı getiriyorlar

(“RH negatif taze kan getiriyorlar”)

yarın o pavyon kızı ölesiye sevdiğim

onu neden sevdiğimi bir türlü anlamıyor

ağzı temmuz sıcağı bakışları sonbahar

sanki saman ateşi için için yanıyor

belki berber belki terzi/en iyisi kuşkusuz

öğretmen olmasıdır/tayini doğuya çıkmış

Erzincan’a mı desek

Artvin’e mi desek
ikimiz otobüsle uzak bir şehre gidiyormuşuz

buzdan birer kılıç kavaklar yola çakılmış

kargalar patırtı kıyamet ansızın fırladılar

besbelli birazdan “çay molası” verilecek

camlar buğulandı

sabah oluyor

omuzumda uyuyorsunuz
size bu akşamı hazırladım

ayıp mı oldu dersiniz

şu küçük yağmuru kirpiklerinizde parlayan

iki üç ağaç buldum getirdim / ıhlamur ağaçları

komşulardan öğrendim bunları severmişsiniz

size bu akşamı hazırladım

ayıp mı oldu dersinizbir avuç ışık serpeceğim

şöyle ankara uzaktan

şunlar gece reklamları toz yeşili canavar sarı

belki yok balkonlarda hanımeli istersiniz

cankurtaran sirenleri karanlık sokaklardan

bilmem bulabilir miyim / gücüm bu aşağı yukarı

size bu akşamı hazırladım

ayıp mı oldu dersiniz

biraz bulut saklamıştım geçen sonbahardan

mehtabın yaldızladığı bir deniz kenarı

koyduğum yeri unutmuşum

fakat görebilseydiniz

n’olur çabuk gelin manzara dağılmadan

fazla uzun sürmez hayallerimin ayarı

size bu akşamı hazırladım

ayıp mı oldu dersiniz

Atilla İlhan

x

Biliyorum sana giden yollar kapalı 
Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni 

Ne kadar yakından ve arada uçurum; 
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi 

Uyandım uyandım, hep seni düşündüm 
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini 

Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım 
Ben artık adam olmam bu derde düşeli 

Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya 
Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki 

Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi 
Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği 

Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda; 
Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki 

Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor 
Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini 

Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu; 
Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri 

Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım 
Bu böyle pek de kolay değil gerçi... 

Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya; 
Bunun verdiği mutluluk da az değil ki 

Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa, 
Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki 

İnan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem, 
Son isteğimi de söyleyebilirim şimdi: 

Bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu 
Yalvarırım onu okuma çarşamba günleri

Cemal Süreya 

Uzaktadır her şey; gökyüzü, deniz 

Her an peşimizden koşan gölgemiz,

Özlenen limanlar, yanan yıldızlar. 

Uzaktadır her şey; anneler, kızlar... 

Uzaktadır her şey, hep... yalnız ölüm, 

Her yerde, her an yakınımız ölüm.

Ahmet Muhip Dıranas 

İnsanlar dalgasına tutulmuş bir gemiyim!

Sağa sola sallanıp,bakın,çırpınıyorum;

Fakat bilmem ki sarhoş onlar mıdır,ben miyim;

İnsanlar dalgasına tutulmuş bir gemiyim!

Deliklerim açıldı tazyikinden suların;

Kudurmuş denizinde hakkın çırpınıyorum!

Güverteyi yıkıyor çığlığı yolcuların.

Kudurmuş denizinde hakkın çırpınıyorum!

Gittikçe kabarıyor,amanın,bu dalgalar;

Ufuk sise gömülü,ne gelen var ne giden.

Kaptan imdat düdüğü durmadan çalar!

Kaptan imdat düdüğü beyhude çalar!

Ne zaman kara yüzü göreceğim,ne zaman!

Bir ümit dağılıyor çıkan her nefesimden.

Batacağım galiba bir limana varmadan!

Ne zaman kara yüzü göreceğim,ne zaman.

Cahit Sıtkı Tarancı 

İçinden doğru sevdim seni

Bakışlarından doğru sevdim de

Ağzındaki ıslaklığın buğusundan

Sesini yapan sözcüklerinden sevdim bir de

Beni sevdiğin gibi sevdim seni

Kar bırakılmış karanlığından.

Yerleştir bu sevdayı her yerine

Yüzünde ter olan su damlacıklarının

Kaynağına yerleştir

Her zaman saklamadığın, acısızlığın son durağına

Gül taşıyan çocuğuna yerleştir

Ve omuzlarına, daracık omuzlarına

Üşümüş gibisin de sanki azıcık öne taşırdığın

Tam oraya 

Edip Cansever 

Herhangi bir geminin limandan ayrılmasına bile ağlar oldum

Sonra akşamların gelişi gündüzlerin vedası üzdü beni

Sayende yaşadığıma bile efkarlanıyorum

Artık gerisini sen düşün

Sebepsiz hüzünlerdir benim kirpiklerim

İster istemez öpüp kaçarlar beni

Hiçbir şey olamamış gibi 

Nasıl bir selama mutlu oluyorsam

Sensizliğimde bir yağmur damlası bazen kahrediyor beni

Çok genç öleceğim belki

Belkide yaşayanlar kendi nefeslerine bile inanamayacaklar öldüğümde

Elbette her veda gibi hüzünle uğurlanacağım

Kimileri üzülecek kimilerinden fazla

Az yaşadı diyecekler arkamdan az yaşadı

Ama çok sevmişti...

Ceyhun Yılmaz

Bir damla düşer toprağa bak hâresi güldür 

Pervâne döner harda fakat, çâresi güldür! 

Bülbül, sana yâr olmak için nârlara düştü 

Dâim yakışan hep sana, bir kırmızı güldür 

Dünyâ ki harâp olsa yeter gûl-i Muhammed (sav) 

Billûr dudağından dökülen her sözü güldür 

Kim derse eğer, nerde alâmet bize O’ndan? 

Baksın hele dünyâya da her gördüğü güldür 

Hem kan tükürenlerle zaman kardeş olunca 

Şâhid sana, ardında bu çöl kumları güldür 

Sensiz bu mekânlar karadır, darmadağındır 

Dünyâdaki tüm renklerin en kutsalı güldür 

Aşk sende bulur kendini, yurdun ki gülistân 

Âlemleri aydınlatacak gözyaşı güldür 

Ey gül! Yok olur yokluk eğer sen var olunca 

Cân buldu cihân, âb-ı hayât varlığı güldür 

Taştan taşa çarpıp su, gülistâna akar hep, 

Fermân tanımaz kalplere, aşk âteşi güldür 

Sen, yağmur olup sîneye şefkat bırakırsın, 

Aşk bahçesinin sâhibi sen, sunduğu güldür 

Çağlar kapanır gitme, kıyâmet kapımızda 

Ey yâr! Gidişin gurbet olur, vuslatı güldür 

Ardında hüzünler bırakıp gitme efendim 

Efsûn mu değil, bizde karanlık sızı güldür 

Güller küle râm oldu firâkınla, bizi güldür 

Bu âteş-i aşkın, gece yıldızları güldür 

Gül yüzlüyü yazmakla biter sancılı günler 

Sevdâların en kutsalı kalplerdeki güldür 

Tarife ne hacet gülü, meydanda bütün gün 

İnsanlığı kurtarmak için sunduğu güldür 

FUZULİ