Bir damla düşer toprağa bak hâresi güldür 

Pervâne döner harda fakat, çâresi güldür! 

Bülbül, sana yâr olmak için nârlara düştü 

Dâim yakışan hep sana, bir kırmızı güldür 

Dünyâ ki harâp olsa yeter gûl-i Muhammed (sav) 

Billûr dudağından dökülen her sözü güldür 

Kim derse eğer, nerde alâmet bize O’ndan? 

Baksın hele dünyâya da her gördüğü güldür 

Hem kan tükürenlerle zaman kardeş olunca 

Şâhid sana, ardında bu çöl kumları güldür 

Sensiz bu mekânlar karadır, darmadağındır 

Dünyâdaki tüm renklerin en kutsalı güldür 

Aşk sende bulur kendini, yurdun ki gülistân 

Âlemleri aydınlatacak gözyaşı güldür 

Ey gül! Yok olur yokluk eğer sen var olunca 

Cân buldu cihân, âb-ı hayât varlığı güldür 

Taştan taşa çarpıp su, gülistâna akar hep, 

Fermân tanımaz kalplere, aşk âteşi güldür 

Sen, yağmur olup sîneye şefkat bırakırsın, 

Aşk bahçesinin sâhibi sen, sunduğu güldür 

Çağlar kapanır gitme, kıyâmet kapımızda 

Ey yâr! Gidişin gurbet olur, vuslatı güldür 

Ardında hüzünler bırakıp gitme efendim 

Efsûn mu değil, bizde karanlık sızı güldür 

Güller küle râm oldu firâkınla, bizi güldür 

Bu âteş-i aşkın, gece yıldızları güldür 

Gül yüzlüyü yazmakla biter sancılı günler 

Sevdâların en kutsalı kalplerdeki güldür 

Tarife ne hacet gülü, meydanda bütün gün 

İnsanlığı kurtarmak için sunduğu güldür 

FUZULİ